آندوسکوپ یک ابزار تشخیصی است که اپتیک سنتی، ارگونومی، ماشینآلات دقیق، الکترونیک مدرن، ریاضیات و نرمافزار را ادغام میکند. این ابزار به کمک منبع نور برای ورود به بدن انسان از طریق حفرههای طبیعی مانند حفره دهان یا برشهای کوچکی که از طریق جراحی ایجاد میشود، متکی است و به پزشکان کمک میکند. مستقیماً ضایعاتی را که نمیتوان با اشعه ایکس نشان داد، مشاهده کرد. این یک ابزار ضروری برای معاینه داخلی و جراحی ظریف و درمان کم تهاجمی است.
توسعه آندوسکوپ ها بیش از 200 سال طول کشیده است و اولین آن را می توان به سال 1806 ردیابی کرد، فیلیپ بوزینی آلمانی ابزاری متشکل از شمع به عنوان منبع نور و عدسی برای مشاهده ساختار داخلی مثانه و راست روده حیوانات ایجاد کرد. این ابزار در بدن انسان مورد استفاده قرار نگرفت، بوزینی عصر آندوسکوپ لوله سخت را آغاز کرد و به همین دلیل به عنوان مخترع آندوسکوپ ها مورد استقبال قرار گرفت.
در نزدیک به 200 سال توسعه، آندوسکوپ ها تحت چهار پیشرفت ساختاری عمده قرار گرفته اند.آندوسکوپ های لوله سخت اولیه (1806-1932), آندوسکوپ های نیمه منحنی (1932-1957) to آندوسکوپ های فیبر (پس از 1957)، و اکنون بهآندوسکوپ های الکترونیکی (پس از 1983).
1806-1932:چه زمانیآندوسکوپ های لوله سختبرای اولین بار ظاهر شد، آنها مستقیما از طریق نوع، با استفاده از یک رسانه انتقال نور و استفاده از منابع نور حرارتی برای روشنایی. قطر آن نسبتاً ضخیم است، منبع نور کافی نیست، و مستعد سوختگی است، تحمل آن را برای معاینهکننده دشوار میکند، و دامنه کاربرد آن باریک است.
1932-1957:آندوسکوپ نیمه منحنیبا این حال، آنها همچنان برای جلوگیری از اشکالاتی مانند قطر لوله ضخیم تر، منبع نور کافی و سوختگی نور حرارتی تلاش می کردند.
1957-1983: فیبرهای نوری شروع به استفاده در سیستم های آندوسکوپی کردند.کاربرد آن اندوسکوپ را قادر می سازد به خمش آزاد دست یابد و می تواند به طور گسترده در اندام های مختلف مورد استفاده قرار گیرد، به معاینه کنندگان اجازه می دهد تا با انعطاف پذیری بیشتری ضایعات کوچکتر را شناسایی کنند. و ذخیره تصویر حاصل کار آسانی نیست. فقط برای بازرس قابل مشاهده است.
بعد از سال 1983: با نوآوری علم و فناوری، ظهورآندوسکوپ های الکترونیکیمی توان گفت که دور جدیدی از انقلاب را به ارمغان آورده است. پیکسل های آندوسکوپ های الکترونیکی دائماً در حال بهبود هستند و جلوه تصویر نیز واقعی تر است و در حال حاضر به یکی از آندوسکوپ های اصلی تبدیل شده است.
بزرگترین تفاوت بین آندوسکوپ های الکترونیکی و آندوسکوپ های فیبری این است که آندوسکوپ های الکترونیکی از حسگرهای تصویر به جای پرتو تصویربرداری فیبر نوری اصلی استفاده می کنند. سنسور تصویر آندوسکوپ الکترونیکی CCD یا CMOS می تواند نور منعکس شده از سطح ماسک صورت را در حفره دریافت کند و نور را تبدیل کند. سیگنالها را به سیگنالهای الکتریکی ارسال میکنند و سپس این سیگنالهای الکتریکی را از طریق پردازشگر تصویر ذخیره و پردازش میکنند و در نهایت آنها را برای پردازش به سیستم نمایش تصویر خارجی منتقل میکنند که میتواند توسط پزشکان و بیماران در زمان واقعی مشاهده شود.
بعد از سال 2000: بسیاری از انواع جدید آندوسکوپ ها و کاربردهای گسترده آنها پدیدار شدند و دامنه معاینه و کاربرد آندوسکوپ ها را بیشتر گسترش دادند. انواع جدید آندوسکوپ ها به ویژه توسطآندوسکوپ های کپسولی بی سیم پزشکیو کاربردهای گسترده آن شامل آندوسکوپ های اولتراسوند، فناوری اندوسکوپی باند باریک، میکروسکوپ کانفوکال لیزری و غیره است.
با نوآوری مداوم علم و فناوری، کیفیت تصاویر آندوسکوپی نیز دستخوش جهش کیفی شده است. کاربرد آندوسکوپ های پزشکی در عمل بالینی روز به روز محبوب می شود و پیوسته در حال حرکت به سمت آن است.کوچک سازی,چند کارکردی، وکیفیت تصویر بالا.
زمان ارسال: مه-16-2024